Աստղ Կիրակոսյան
Տոներից առաջ, մաքրում եմ հոգիս, Ձեզ պատմելով այն ամենն, ինչը ինձ անհանգստույթուն է պատճառում: Սկսեմ գլխավորից: Ներողություն եմ խնդրում ամենքի առաջ ում անգիտակցաբար ցավեցրել եմ, ինձ ցավում և ցավել է ավելին, երբ նույն ժամանակ ցավեցնում էի ձեզ: Ես անկարող եմ այն բնազդի ձեռքը, որը կա յուրաքանչյուրիս մեջ: Ես ուզում եմ, որ ինձ ներենք իմ ամեն սուր խոսքի համար, որն քննական, իսկական ասելիք էր: Կարող է սխալվել եմ, որ դուք նեղսրտել եք, բայց մեղք կոչվող գաթայից ամենքս մեր բաժինն ունենք: Չարն շռայլ է բոլորիս նկատմաբ: ԵՎ թող նույն շռայլությամբ ներեն ինձ մարդիկ ում երբևիցե ցավ եմ պատճառել, ինձ ցավացել է ավելի...
Վաղ թե ուշ դուք կարող է ինձ ներեք, բայց ես... Ես ինքս ինձ չեմ կարող ներել: Ինձ ավելի է ցավել:
Write a comment