Դու...

Դու... ողբերգություն իմ երջանկության,

Դու, լուսավոր կետ իմ դժբաղտության.

Դու, լոկ մի խաբկանք, իսկ ես մի տիկնիկ,

Դու ինձ համար նոր, փոքր նվեր-գիրք:

Բացեցի հույսով, որ կսովորեմ,

Նոր կյանքով ապրել, նորը գիտակցել.

Բայց. ավաղ, Ցավից ուզեցա փակել,

Չստացվեց, գիտեմ...

Ուզում եմ լռել, որ դու ինձ կարդաս,

Դառնամ ես մի գիրք, դու ինձ ուրանաս.

Մոռանաս գուցե ու գնաս հեռու

Կյանքդ դու փոխել, ուրիշ մարդ դառնաս:

Բայց ես կհիշեմ, կսպասեմ, նորից,

Երդվում եմ կգաս, հեռու անցյալից...