Աստղ Կիրակոսյան
Ավագ դպրոց
9-1 դասարան
Անչափ սիրում եմ մեր ազգը: Ամեն փորձություն տեսնելիս մեր ազգը միավորվում է, կարծես միլիոնները դառնում են մեկ մարդ: Հայը քնում է անընդհատ: Քնկոտի մեկն է: Ա՜խ մի անգամ թշնամին շատ խորը սխալվեց, որ հային արթնացրեց քնից: Վստահ եմ, որ սկսելուց մեկ րոպե հետո արդեն զղջացել էր: Մեր բարեկամ, արյունակից ժողովուրդներն էլ արդնացան: Սփյուրքահայերն էլ արթնացան: Արյունը ջուր չի դառնա մի քնկոտ էլ իրանք են: Արդնացան մեր արյուծները ու գնացին ոչխարներ ուտելու: Կերան, բայց չեն կշտանում, քանի որ քանի դեռ առյուծները քնած էին ոչխարները հարվածում ու փախնում էին: Առյուծները մեծ ու փոքր ոչխարներին վեր արեցին, վար արեցին: Վոչխարն ուզեցավ էլի փաղչել, չկարողացավ: Ա՜խ մեր առյուծները: Ամնեքը մի ոսկու հանք: Ամենքը ազգի ճրագ: Առյուծ եղբայրներ ունեմ նաև և ես: Ուրախ սրտով ճանապարհել եմ ու կրկնակի անգամ ուրախությամբ կնշեմ վերադարձը իրենց: Երբ հավաքվի ամբողջ ցեղը ու նստենք միասին սեղան ես էլ կնստեմ ու առաջինը կխմեմ իրենց հավատարիմ արցունքների համար, որ հեռախոսով խոսելիս աննկատ հոսում էին: Ես կխմեմ իրենց կենացը ու իրենց եղբայր դարձաց ընկերների կենացը: Դասընկերուհուս ծառայող եղբոր կենացը ու մի քանի հազարավոր տղաների ովքեր արյուն էին նվիրում պապական հողը պաշտպանելու համար: Հոգի էին դնում իրենց ամեն քայլի մեջ: Կխմեմ այդ զինվորների թաց աչքերով մայրերի կենացը: Կխմեմ այն առյուծ մեծացնող, առյուծ դաստիրակող հայրերի կենացը ովքեր գնացին պատերազմ, որ ջահել տղաներին մենակ չթողեն: Հզոր է մեր ազգը ձեզանով: Մեր հայ աղջիկները ձեզանով են ապահով ապրում մեր արդար երկնքի տակ:
Write a comment