Մարդը տուժում է իր, իսկ պատճառով

Աստղ Կիրակոսյան

Ավագ դպրոց

9-1 դասարան

Գեղեցիկ է սելավը, քամին, փոթորիկը, անձրըն ու արևը: Կրկնակի երջանկություն է, որ մարդունն է այդ ամենը: Մարդը իր ամբողջ կյանքում կանգնած է, իսկ երկիրը, աշխարհը, մոլորակը պտտվում են իր շուրջը: Պատրաստի երջանկությունը տված է, իսկ մարդը կարգնում է պարզ ուղղու վրա ու մոլորվում: Տված է երջանկություն, որը անվերջ կարելի է վայելել, բայց մարդը մոլոր է ու կույր, նստում է ստվերում ու բողոքում բաղտից: Այնքան է կույր դարձել, որ չի նկատում ահռելի գեղեցիկ աշխարհը: Մարդը կորցնում է ինքն իրեն և ոչ ճանապարհը, մարդը կուրանում է իր, իսկ մտքերով: Մարդը ինքն իրեն ստիպում է լինել տխուր, անպախտ, բայց այդ ամենը լիովին այդպես չէ: Երբ, որ բնությունը բարկանա մարդու վրա, կսկսվի քաոս, երկիր ու երկինք խառնվեն իրար, մարդը կխառնվի իրար և չի իմանա ինչ անի: Կկարոտի նույնիսկ այն ժամանակներին, որ ստվերում էր նստած: Կգնահատի երբ կկորցնի: Մարդը մինջ այսօր էլ այդպես է գոյատևում: Մարդը քնած թե արթուն աչքերը միշտ փակ են…: Մա՜րդը, մարդը, մարդը… իր տանջանքի մեղավորը հենց ինքն է:

Write a comment

Comments: 0