Սիրում եմ ես քո աչքերը տխուր, որ շողում է գիշերվա երկնքում։ Այնտեղ շողում են շատ ուրիշ աչքեր, բայց հենց քո աչքերը մթի մեջ վառվում են անսահման պայծառ։ Բոլորը նայում են երկնքին, բայց չեն տեսնում քեզ, արդյո՞ք կարող է մարդ չտեսնել քեզ։ Դու հանգիստ, դանդաղ, ամեն գիշեր գալիս ես երկինք և տալիս աշխարհին հանգստություն։ Այնտեղ կա մութ մի անկյուն և հասնելով այդտեղ, դու կտեսնես լույսը քո, որ վաղուց արդեն սպասում է քեզ, որ գաս իր մոտ ու լույսը տիրի գիշերվա երկնքում։ Սիրում եմ ես երկինքը գիշերվա, բայց արդյոք հանգիստ է նա, ես դա չեմ իմանա։
Write a comment