Անտուան Մելքոնյան
Ավագ դպրոց
9-1 դասարան
1 Հիսուսը մի առակ պատմեց իր աշակերտներին՝ ցույց տալու համար, թե պետք է միշտ աղոթել առանց
վհատվելու։ 2 Եվ ասաց.
-Մի քաղաքում մի դատավոր կար, որ ո՛չ Աստծուց էր վախենում և ո՛չ էլ մարդկանցից ամաչում։ 3
Նույն քաղաքում մի այրի կին էլ կար, որ դիմում էր նրան և խնդրում. «Իրավունքս պաշտպանի՛ր իմ հակառակորդից»։ 4 Դատավորը երկար ժամանակ մերժում էր դատը տեսնել, սակայն ի վերջո ինքն իրեն ասաց. «Թեև
Աստծուց չեմ վախենում և մարդկանցից չեմ ամաչում, 5 բայց քանի որ այս այրին նեղություն է տալիս ինձ, նրա դատը տեսնեմ, որպեսզի անվերջ մոտս գալով՝ չանհանգստացնի ինձ»։
6 Ապա Տերը շարունակեց.
-Լսեցե՛ք, թե ի՛նչ է ասում այդ անիրավ դատավորը։ 7 Իսկ Աստված ինչքա՞ն կհամբերի իր
ընտրյալների կրած անիրավությանը. չի՞ պաշտպանի նրանց, որոնք գիշեր ու ցերեկ դիմում են իրեն։ 8 Այո՛, ասում եմ ձեզ, նրանց իրավունքն իսկույն կպաշտպանի։ Բայց Մարդու Որդին երբ գա, արդյոք հավատ կգտնի՞
երկրի վրա։
Առակը ուսուցանում է, որ մարդ պիտի գործը հաճույքով անի: Առակը ցույց է տալիս մարդու սև երեսը: Ինչքան էլ դու հավատ չունես, պետք չէ այդքան ինքնահավատ և գոռոզ լինել: Հիմա եմ հասկանում, ինչու են մարդկանց հնում քարոզել Աստծո մասին: Մարդիկ դարձան Աստվածավախ և աշխարհը փոխվեց դեպի լավը: Ես չեմ ցանկանում, որ աշխարի մարդիկ իմ նման անհավատ լինի: Դա կկործանի աշխարհը: Մարդիկ առանց վախի կսկսեն հանցագործություններ գործել: Իսկ առակի մասին ես կասեմ` ուզողի մի երեսն է սև, չտվողի երկուսը:
Write a comment